Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και επιχειρούσε μια πολύ δύσκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη χιονόπτωση. Πέρασε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το χιόνι είχε σκεπάσει για τα καλά το βουνό, πράγμα που έκανε την αναρρίχηση ακόμη πιο δύσκολη. Δεν ήθελε όμως να γυρίσει πίσω, κι έτσι με μεγάλη προσπάθεια και θάρρος, συνέχισε την αναρρίχηση, σκαρφάλώσε στο απόκρημνο βουνό. Μέχρι που κάποια στιγμή, ίσως από κακό υπολογισμό, ίσως γιατί η κατάσταση ήταν πραγματικά δύσκολη, πήγε να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του γλίστρησε ο γάντζος. Ο ορειβάτης γκρεμίζεται… άρχισε να κατρακυλάει στο βουνό χτυπώντας άγρια στα βράχια ενώ το χιόνι έπεφτε πυκνό κατα πάνω του…
Από μπροστά του είδε να περνάει όλη του η ζωή. Έκλεισε τα μάτια περιμένοντας το χειρότερο, και ξαφνικά, ένιωσε στο πρόσωπό του ένα χτύπημα από σχοινί. Χωρίς καθόλου να σκεφτεί, πιάστηκε από το σχοινί με μια ενστικτώδη κίνηση. Ποιος ξέρει… Το σχοινί αυτό μπορεί να έμεινε εκεί κρεμασμένο από κάποιον πάσσαλο… κι αν είναι έτσι, θα μπορούσε να τον κρατήσει και να σταματήσει την πτώση του.
Κοίταξε προς τα πάνω, αλλά το μόνο που έβλεπε ήταν η χιονοθύελλα και το πυκνό χιόνι που πέφταν πάνω του. Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν αιώνες σ’ αυτό το κατρακύλισμα που γινόταν όλο και πιο γρήγορο και έμοιάζε να μην τελειώνει… Ξαφνικά, το σχοινί τινάζεται και ένιωσε αντίσταση. Ο ορειβάτης δε έβλεπε τίποτα, ήξερε όμως ότι προς το παρόν είχε σωθεί. Το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα, κι αυτός εκεί, δεμένος με το σχοινί, μέσα στο φοβερό κρύο, κρεμασμένος από ένα κομμάτι λινάρι, που τον κρατούσε για να μην τσακιστεί πέφτοντας στη χαράδρα ανάμεσα στα βουνά.
Προσπαθούσε να δει τι υπάρχει γύρω του, αλλά μάταια, δεν ξεχώριζε τίποτα. Φωνάζει δυο-τρεις φορές, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει κανείς. Η πιθανότητα να σωθεί είναι απειροελάχιστη. Και να δουν οι άλλοι ότι έλειπε, δε θα μπορούσε κανείς ν’ ανέβει να ψάξει γι’ αυτόν πριν σταματήσει η χιονοθύελλα, αλλά και τότε ακόμη,πώς να ήξεραν ότι βρίσκόταν κρεμασμένος στο γκρεμό;
Αντιλήφθηκε πως αν δεν κάνει κάτι γρήγορα, αυτό θα ήταν το τέλος του. Όμως, τι να έκανε; Θα μπορούσε ίσως να σκαρφαλώσει προς τα πάνω και να προσπαθήσει να φτάσει στο καταφύγιο, αμέσως όμως καταλαβαίνει πως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Ξαφνικά, άκουσε μια φωνή μέσα του που του λέει “λύσου” Μπορεί να ήταν η φωνή του Θεού, ή η φωνή της εσωτερικής του σοφίας, μπορεί όμως να ήταν κάποιο κακό πνεύμα, ή παραίσθηση, άκουσε πάντως τη φωνή να επιμένει “λύσου, λύσου”.
Σκέφτηκε πως αν λυνόταν σίγουρα θα σκοτωθεί. Θα ήταν ένας τρόπος για να τελειώσει το μαρτύριο του. Μπήκε στον πειρασμό να επιλέξει το θάνατο για να σταματήσει να υποφέρει. Σαν απάντηση όμως στη φωνή δέθηκε ακόμα πιο σφιχτά. Και η φωνή επέμενε “λύσου”… Μη βασανίζεσαι άλλο, δεν έχει νόημα τόσος πόνος… “λύσου” Εκείνος, όμως, δέθηκε ακόμα πιο σφυχτά, ενώ πολύ αποφασιστικά είπε απο μέσα του πως καμία φωνή δεν πρόκειται να τον πείσει να αφήσει αυτό που χωρίς αμφιβολία του είχε σώσει τη ζωή. Η σύγκρουση αυτή συνεχίζεται για ώρες, ο ορειβάτης όμως εξακολουθούσε να ήταν δεμένος μ’ αυτό που νόμιζε πως είναι η μοναδική του δυνατότητα να σωθεί.
Την άλλη μέρα η ομάδα διάσωσης βρήκε τον ορειβάτη μισοπεθαμένο. Η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Ακόμα λίγα λεπτά, και ο ορειβάτης θα είχε πεθάνει από το κρύο, παγωμένος, και, παραδόξως, δεμένος με το σχοινί του… σε απόσταση λιγότερο από ένα μέτρο από το έδαφος.”
*Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Δρόμος των Δακρύων” του Χορχέ Μπουκάι
Όταν είστε χαμένοι για κάποιο λόγο και δέν ξέρετε πώς να πράξετε ή πως να ξεφύγετε απο την κατάσταση, η λύση θα βρεθεί, χωρίς να ξέρετε απο πού και πώς…φτάνει να ακούτε τη φωνούλα που μιλά μέσα σας -τη διαίσθηση σας. Μην φέρνετε αντίσταση, εμπιστευθείτε τον εαυτό σας και τις δυνατότητες σας και σταματήστε να φαντάζεστε πως δεν θα τα καταφέρετε.
Αποδεσμευθείτε απο τις αρνητικές σκέψεις, τα αρνητικά σενάρια που θα μπορούσαν να προκύψουν, απο τις ανυσηχίες σας και απο όλα όσα σας απασχολούν…μόνο έτσι θα καταφέρετε να νιώσετε αυτό που πρέπει να κάνετε.
Μερικές φορές δεν θέλει σκέψη, αλλα διαίσθηση για να παρθεί μια απόφαση. Όταν πράξετε ανάλογα με τις σκέψεις σας, μπορεί και να το μετανοιώσετε..όταν πράξετε βάση των συναισθημάτων σας, δεν έχετε να χάσετε τίποτα! Μη μένετε προσκολλημένοι σε καταστάσεις ή ανθρώπους που σας πέρνουν απο κάτω και σας βαρένουν, μόνο και μόνο επειδή πιστεύετε ότι αν τα αφήσετε θα καταρεύσετε. Καμιά φορά το να κρατάτε κάτι, μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά απο το να το αφήσετε.